Badnik pomina, no predlogot ke vi se najde sekogaš koga ke vi pritrebaat recepti za nekoi naši, makedonski jadenja.
Se potrudiv da podgotvam nešto tipično od mojata Strumica, taka pravam cel život…
Trebalo, ne trebalo, seta toa ima potreba od nekoj red, sekako, no od druga strana, ne može lesno da se napušti tradicijata vo religijata.
A vo tugina, da ja slediš tradicijata, znae da bide složeno 🙂
Ne znaeš koe brašno e dobro, šekerot e poinakov, zejtinot isto, krap nema, milion raboti nema…
A tek gravot i orizot, piperkite, zelkata, sé izleguva poinaku, nema vrska so ona što si go znaeš, nemaš sostojki, začini…
Ne se žalam, samo sakam da naglasam deka da si ja teraš tradicijata vo tugina, onaka so duša, bara mnogu dodatni napori i dokolku nešto ne e kako treba, da znaete deka ne e do nas 🙂
Bitna e namerata, želbata, trudot, neli?
A na sé što se pravi so ljubov i greškite mu se prosteni…
Zatoa, greški nema, dragi moi, ako ste napravile so ljubov, ne se sekirajte, site pravime greški, no ljubovta seto toa go pokriva kako najubav začin…
Kaj nas sekogaš se pravi presnoto lepče, so soda bikarbona, tenko, ne se ukrasuva mnogu, osven krst.
Vnatre e paričkata. Za sreka.
Potoa grav, riba, posna sarma so oriz, praz i orevi, zelnik, banica, salata od praz i maslinki, salata kisela zelka, turšija, tikva pečena, kompot ili ušav, zerde ili posen sutlijaš, sarlii-baklava.
Taka bilo odsekogaš i taka sme si naučeni da pravime, e samo tikva ne napraviv…
Vo nedostatok na vistinska zimnica, zašto ovde nemame takvi uslovi, sega gi pravam i makalata plus, iako ne se od moeto podnebje, prekrasni salati koi stanaa del od našata kujna, otkako gi čitame na Internet.
Suvite piperki isto taka, gi “eksploatiram” mnogu, koga gi imam, pa gi polnev so oriz, so grav…
Ovaa godina se potrudiv da napravam i prilepski sarmički, pokraj strumičkite 🙂
Koga nie imame Badnik, mojot soprug ima Epiphanie, što e isto taka hristijanski praznik.
Taa večer tie go baraat Kralot ili Kralicata vo specijalna slatka, lisnata pita, koja se prodava, no ovaa godina si napravivme sami, posna, i kako i sekogaš, zaednički si gi dočekavme Badnik i Epiphanie.
Vašite trpezi sigurno ve otslikuvaat vas i vašata tradicija, vašite običai…
Trpezata e ona što vsušnost go imame doma, domakinski podgotveno, ništo da ne se frla, sé da se iskoristi, da bide što poraznovrsno, a sepak da ima duh na skromnost, kakov što bil Isus.
Podelete ja vašata trpeza so nekogo, pravete go toa sekogaš koga možete.
A tolku mnogu deca gladuvaat…
Mojata najgolema želba e da nema gladni deca, nikogaš!
Neka vašite trpezi bidat simbol na darežlivost, humanost, skromnost, a bogatstvo vo dušata!
I pred sé, simbol na LJUBOVTA VO VAŠITE SRCA!
HRISTOS SE RODI!
